تاثیر قارچ میکوریزآربوسکولار (گلوموس موسائه) و یک پلیمر محلول در آب بر جذب کادمیم و روی توسط گیاه شبدر برسیم

چکیده کادمیوم یک فلز سنگین است که اثرات مخرب زیادی بر کیفیت محصول دارد. افزون بر آن، یک عنصر بسیار متحرک در محیط زیست می باشد و گیاهان می توانند به آسانی کادمیوم را جذب و آن را به اندام-های مختلف خود منتقل کنند. کادمیم به راحتی وارد چرخه غذایی انسان و حیوانات شده و سلامتی آنها را به مخاطره می اندازد. بمنظور مطاله ثاتیر کاربرد یک پلیمر محلول در آب و تلقیح با قارچ میکوریز بر رشد و نمو و غلظت عناصر روی و کادمیم در گیاه شبدر پرورش یافته در خاک های آلوده به سطوح مختلف روی و کادمیم، دو آزمایش فاکتوریل در قالب طرح کاملا تصادفی و در 3 تکرار در گلخانه دانشکده کشاورزی دانشگاه زنجان به اجرا درآمد. فاکتورهای مورد بررسی شامل سطوح مختلف یک پلیمر محلول در آب (صفر، 150 و 300 کیلوگرم در هکتار)، سطوح تلقیح با قارچ آربوسکولار میکوریز(گلوموس موسائه) (با و بدون تلقیح با میکوریز) و سطوح مختلف آلودگی خاک به روی یا کادمیم (0،5، 10، 20، 40 و80 میلی گرم در کیلو گرم) بودند که تاثیر آنها بر رشد و نمو و ترکیب شیمیایی گیاه مورد مطالعه قرار گرفت. نتایج نشان داد که غلظت عناصر غذایی نیتروژن، فسفر، آهن، منگنز، روی و وزن خشک اندام های هوایی و ریشه گیاه در اثر تلقیح با قارچ میکوریزی افزایش یافت. تلقیح گیاه با قارچ میکوریز جذب کادمیم توسط ریشه گیاه را 72% افزایش ولی جذب کادمیم اندام های هوایی را 8/18% کاهش داد و مانع از انتقال کادمیم از ریشه به اندام های هوایی گیاه گردید. کاربرد پلیمر غلظت کلیه عناصر غذایی، عناصر سنگین و وزن خشک گیاه را کاهش داد. جذب کادمیم و روی اندام های هوایی و ریشه گیاه در اثر کاربرد 300 کیلوگرم پلیمر در هکتار به ترتیب 46% و 5/37% و 5/54% و 8/50% نسبت به تیمار شاهد کاهش یافت. کلمات کلیدی: میکوریز آربوسکولار ، پلیمر محلول در آب، شبدر برسیم، کادمیم، روی